İçimdeki Gürültü Şiiri - Burhan Güler

İçimdeki Gürültü

Bir sokak lambası gibi yanıyorum,
gölgemi bile aydınlatamadan.
Geceyi içime alıyorum her seferinde,
ve sabahı unutuyorum, inadına.

Bir çocuk ağlıyor duvar dibinde,
oyuncağı kırılmış, sesi susmuş.
Ben de kırıldım bir yerlerden,
ama kimse duymadı içimdeki gürültüyü.

Acı, bazen bir şiir gibi gelir—
sessiz, ama kelimeleri keskin.
Bir sevgiyi gömdüm avuçlarıma,
toprak bile utanarak örttü üstünü.

Şimdi susuyorum,
çünkü bazı cümleler sadece içte yankılanır.
Ve bazı insanlar,
yalnızca unutulduklarında hatırlanır.

Burhan GÜLER