İçimdeki Çocuk Şiiri - Fatma Özdemir

En güzel günlerimi sizinle yaşadım
Sevgi saygı hoşgörüyle sayende tanıştım,
Mutlu günlerimizi bir türlü unutamadım
Hep o zamanlarda kalmak istedim de,
İçimdeki çocuğu büyütemedim anne.

Eller kıymet bilmedi, yirmi yılımı yedi
Ben ömrümü verdim de,ödülün aldatılmaktır dedi
Sevmekten vazgeçmedim, kesmedim ümidimi
Kin nefreti bilmedim öğrenemedim de,
İçimdeki çocuğu büyütemedim anne.

Farklıydı o çok sevdim,bir kez görmek istedim
Sevgi nedir ki dedi, yok oldu hayallerim
Demek ki ben hala insanları tanıyamadım
Yinede akıllanmayıp sevmeyi denedim de,
İçimdeki çocuğu büyütemedim anne.

Oysa sevgi herşeydi, benim küçük dünyamda
Kocaman sevgileri sığdırırdım oraya,
Mutluydum, onunla birlikte yaşamaya
Hayal dünyası deyip küçük gördüler de,
İçimdeki çocuğu büyütemedim anne.

İstediğim sadece, bende sevdim demesiydi
Bilmiyorum suç kimde, çok şeymi bekledim ki,
Herkesten korkar oldum, yıktılar güvenimi
Sevgi yoksa kimseyi sevmek istemiyorum da,
Hep çocuğun kalmayı istiyorum anne....

FATMA ÖZDEMİR