İçimde bir çocuk var hâlâ,
elleriyle ışığı tutmaya çalışır
her defasında biraz daha kırılır,
ama yine de gülümser gölgelerin içinde.
Bazen sessizliğime saklanır,
benim bile unuttuğum bir masalı fısıldar.
Onu duyarım,
ama anlayamam çoğu zaman
çünkü büyümek,
kendi sesini rüzgâra emanet etmektir
Çünkü büyümek, kendi şarkını kalabalığın gürültüsüne gömmektir.
Kayıt Tarihi : 11.11.2025 09:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!