İçimdeki Çığlık Şiiri - Zeynep Koçar

İÇİMDEKİ ÇIĞLIK
Sus artık kalbim, sus!
Bitir bu aşkı,bitsin bu yokuş.
Yeter bu isyan,yeter bu kırgınlığım!
Yüreğimi kanatan bu sensiz haykırış.

Duyulmayan feryadım,bitmeyen yanlışım
Her adımın hüsran ,her sözün pişman.
Kaç kez yandın,kaç kez söndün.
Ama yetmedi sana bu acının dili.

Sus artık kalbim sus, sevdan deli divane.
Geceler şahidim,uykular firarda.
Her hayalin zehir ,her anın acı.
Ne umut kaldı ne de bir sabır.

Sus artık kalbim sus, bu sevda azap.
Yeter, kendi sesinde boğulma artık!
Kime anlatsan ,kim anlar seni?
Gözyaşın bile sana yabancı şimdi.

O sustu sen bağırdın duvarlara.
Sus artık kalbim sus, düşme bu tuzaklara.
Yetti be, yetmedi mi bu yara?
Kaç defa öldün aynı kurşunla?

Kendi mezarını kazarken bile,
Umut ettin be kalbim,ama nafile!
Unut dedim sana ,dinlemedin.
O gitse de sen hep bekledin.

Bir adı oldu mu hayalinin?
Sus artık kalbim sus, sen de pes etmelisin!
Bırak o dağınık halleri,
Topla kendini ,sil o izleri.

Ağlama değmez bu sevdaya.
Sus artık kalbim sus,bitsin bu feryat da!
Ve haykır son kez, bitsin bu sessizlik.
De ki “Bende yoruldum bu çaresizlikten."

Duyuyorsan sesimi,gel bitir bu fırtınayı.
Ya da gelme ,kopar bu deli sevdayı.
Ama ne olur, bir karar ver artık.
Sus artık kalbim sus, kurtar beni.

Bak işte buradayım ,son kez söylüyorum.
Ya sevda ol gel,ya da sükutla ölüyorum.
Öldür içinde kalan son umudu da.
Sus artık kalbim sus ve unut da, unut…

13.03.2025