İçimdeki Boşluk Şiiri - Orhan Korkmaz

Gecenin koynunda, solgun yıldızlar arasında,
Bir rüzgarın usulca geçişi, hatıraların anımsattığı,
İlk bakış,
ilk adım…
o anı hala içimde taşırım;
Seninle başlayan bir yolculuk, kaybolmuş bir zamanın yankısı.

Kalbimde bıraktığın iz, solgun bir çiçek gibi,
Her solukta biraz daha solan,
ama bir o kadar da canlı,
Yüreğimin en derin köşesinde,
senin adını fısıldayan bir melodi,
Ve her adımdan sonra, seni tekrar bulma arayışı.

Sonsuzluk dediğimiz o uzak noktada,
Bir umut,
bir ömrün her anına sığdırılmaya çalışılırken,
Seninle geçmişte kaybolan anılar,
şimdiki zamanla buluşuyor;
Ve her an, bir öpücükle, biraz daha yakınsın bana.

Bunu kimse bilmez,
seninle her an bir başka dünya kurarım,
Kelimeler yetmez, bir bakışla birbirimizi anlayış.
Bir rüzgar,
bir gece…
senin adını çağırırken içimde,
Aşkımız, ışıklar arasında kaybolmuş bir yansıma gibi…

İçimdeki boşluk,
seni düşündükçe büyür,
Ve her hatıra,
bir yıldız gibi kayar geçer.
Ama bil ki,
seninle her an,
Birbirimizi yeniden keşfetmek gibi,
Ve her düşüş, yeniden ayağa kalkmak gibi…

Birlikte kaybolduğumuz o sokaklarda,
Gönlümde hep seni taşıdım;
Her adımda biraz daha sen,
Ve her an,
biraz daha aşkımızın izleri.

Bir gün,
zamanın o sessiz kesitinde,
Bir rüya gibi silinmiş anılarda,
Bir bakış,
bir dokunuş,
Ve yeniden seni sevmenin en güzel hali.

Beni, seni sevmenin o derinliğinde bulduğunda,
Biliyorum ki,
kalbimiz aynı notada çalacak.
Ve her solukta,
seninle olmanın sıcaklığını hissedeceğim,
Çünkü sen, bana her zaman, sonsuz bir aşk gibi kalacaksın.

İçimdeki boşluk, seninle anlam kazandı,
Her adımda biraz daha seni aradım.
Bazen suskunlukta,
gözlerimde bir hayal gibi,
Bazen de kalbimde yankılanan bir ses gibi.

Bir zamanlar sığındığımız o köşe,
Şimdi uzak, ama seni bekleyen her adımda.
Bir rüzgarın içinde kaybolmuş gibi,
Seninle her an,
her an, yeniden başlar gibi.

İçimden geçip giden her bir anı,
Bir iz bıraktı,
ardında bir yankı gibi.
Zamanın gerisinde,
hala seninle olmak,
Bir kalp kırıklığına dondurulmuş bir tatlılık gibi.

Gözlerimdeki yalnızlık, seni düşündükçe,
Ve her hatıra,
bir geçmişin sessiz tanığı gibi.
Birlikte kaybolduğumuz o şehir sokaklarında,
Her an,
her bakış,
bir sonbahar rüzgarı gibi.

Bunu kimse bilmez,
kalbimdeki sonsuz şarkı,
Her kelime,
bir öpücük,
bir sevda melodisi gibi.
İçimde kaybolmuş yıllar,
Bir iz bırakıyor, seni düşündükçe.

Seninle her an, bir başka hayat gibiydi,
Bunu kimse bilmez,
ama ben hep seni ararım.
Ve her hatıra,
her an,
bir başka sevdanın kanatları gibi,
Hep seninle,
hep seninle olmanın hayalini kurarım.