İzi kaldı Şiiri - İbrahim Eroğlu 2

Doyamadan ben ona kopardı kader bizi
Dinmiyor sancılarım yürekte sızı kaldı
Öyle bir fırtına ki savurdu ikimizi
Canımı aldı benden kalbimde izi kaldı

Hayatımda ilk defa tam huzuru bulmuşken
Gönlümün sahibini kollarıma almışken
Bir ömür mutluluğun hayaline dalmışken
Yaktı ciğerlerimi içimde közü kaldı

Onu kaybettiğim an en kara gündü bana
Evrenin ışıkları bir anda söndü bana
Huzur dolu bu dünyam matem’e döndü bana
Çok gördü sevgimizi feleğin gözü kaldı

Ayrılıktan korkardım onu da bana verdi
Baharımı yaşarken tipi ve boran girdi
Temmuzun ortasında kara kış çöküverdi
Bu ömrümün ne yazı ne de bir güzü kaldı

Ben artık hayalini düşlerini kurarım
Uykularım da belki rüyalarda görürüm
Albümdeki resmini öpüp koklar sararım
Şimdi fotoğraflarda baktığım yüzü kaldı

Yaşama sebebimdi, o ciğer parem benim
Sensizlik içerimde, en acı yaram benim
Altüst oldu bu dünyam,yar,mış tek çarem benim
Onsuz bu hayatımın,ne tersi ne düzü kaldı

Ne güzeldi aşkımız ayrılık olmasaydı
Kaderin zalim yüzü bizi hiç bulmasaydı
Gönlümün çiçeğini koparıp almasaydı
Çözemedim bu sırrı kafamda giz,i kaldı

Kopardılar dalından gonca gülü,mü benim
Kestiler ayağımı sanki elimi benim
Susturup lal ettiler ağzım dilimi benim
Eroğlu,nun ne lafı ne de bir sözü kaldı