İçimde mutsuzluk hüküm sürer

İçimde mutsuzluk hüküm sürer…

Mutsuzluğum kendime benim,
Ruhumda ıstırabım var
Mutluluk bir yağmur damlası gibi dokunur,
Gider kalmaz ki,
Gözlerimde hep bir kasvet resimleri belirir,
Psikolojim dağılır
Mutluyken o anlarımı yaşayamam,
Tenimden dökülürüm…
Neden mutluyken mutsuzluğu yaşar yüreğim,
Kendime kastım mı var?
Çözümsüz bir yorgunluk çöker tenime
Umutsuzluğun karanlığı yanar
İçimden bir ömrün çürümüşlüğü sökülür…
Ömrüm hep mutsuzluğa alışmış
Mutluluk sokulsa da bir an mutsuzluk ağır basar
Alışkanlıklar değişmiyor duygumda çökmüşüm
Hep gülmemek beni umutsuzluğun dağına yürüttü
İşte bundan ben mutluyken yaşayamam
İçimde hep mutsuzluk hüküm sürer…

Oktay ÇEKAL
27.03.2013-01.28