İçimde Kavgam Şiiri - Adem Öztürk

Kaçan otobüsler dolusu insan ömrümden geçen,
Yürü ayaklarım özgürlüğe,
yürü ki alışabilesin yalnız gidişlere
Güneş sıcak,gölgesi cehennem
Muhtaçsın soğuk bir esintiye
Koş ayaklarım koş,
koşmalısın ki doymalısın,
en koyu sıcaklarda serinleten rüzgarın nefesine
Bağlandıkça kopuyor insan umutlarından
Düğüm düğüm hayallerim boğuldu boğulacak
Çırpın ayaklarım çırpın yağmurlarda
Ancak böyle ıslanırız ağlayan göz yaşlarımda
Kanadıkça azıtır yaralarım
Kabuk bağlamaz gayzerler taşan yüreğimde
Doğruldukça azaldım,
bittim dedikçe yenilendim acılarda
Uç ayaklarım uç
Yere bastıkça huzur yok,
bir yanı ceset duygularıma