İçimde Kalanın Coğrafyası

Bir şehir var içimde,
hiçbir haritaya sığmaz.
Ne adı var ne sınırı,
ama senin adını her duvarda
gizli mürekkep gibi taşıyor.

Adım attıkça kayboluyorum orada,
çünkü yollar sana çıkmıyor—
senden başlıyor.
Sen bir istikamet değilsin,
sen yönün kendisisin.

Kaldırımlarda unutulmuş sesler var,
bir zamanlar söylediklerimizin
artığı değil, yankısı—
ve yankı, asla eskimez.
İnsan bazı kelimeleri içinden ömür boyu taşır.

İçimde kalanları anlatmak için
kelimelere yeni kabuklar giydirdim:
yarçizgi,
sessözcük,
gözbaki.
Bunlar sadece sana uyan kelimeler,
başka hiçbir şiire yakışmaz.

Biliyorsun, bazı duygular
yalnızca eksik kalınca tam olur.
Seninle yaşanmış olanlar gibi.
Çünkü biz,
yaşanırken değil,
bitince tamamlandık.

Bu yüzden yazıyorum şimdi—
sana değil,
ama senden kalan her şeye.
Bir şiir bu,
ama aynı zamanda
içimde kalanın coğrafyası.