İçimde kalan Şiiri - Hakan Karakaya 2

Bir sessizlik düştü odamın köşesine, Senin yokluğun gibi, hafif ama yerinden kalkmaz. Pencerede bir gölge oyalandı, Sen sandım, kalbim uyanmak istedi.

Zaman geçiyor, duvarda saat değil, Anılar tik tak ediyor içimde. Bir fotoğrafın kenarı eskimiş, Gülüşün hâlâ yepyeni duruyor üzerinde.

Kaldırım taşları gibi dizildi duygular, Bazılarına bastım, bazılarına kıyamadım. Gözüm değdi eski bir mektuba, Harfin eğikliği kadar içim sarsıldı.

Şimdi rüzgar bile seni anlatıyor, Kokunu taşıyor uzaktan, Yürüdüğüm her yolda sen varsın, Ama hiçbir yol sana varmıyor