İçimde Bir Fırtına Azdı Şiiri - Emin Barut

Etraf zifiri karaya büründü
Işıklar da sönük
Uzaktan bir gemici feneri yandı
Şaşkınlığıma inat
Bir pencere açıldı
Keskin bir leş kokusuydu
Duvarlar nemliydi ıslaktı
Bardakta güller soluk
Kahrolmanın ilk kanunuydu
Ve çöktüm boğulu gözler arasına
Önce hor baktılar sonra farkım kalmadı
Bende artık evrenin sahibiydim
Gözlerim kaybetti kendini bir noktada
Kahroldum içimde bir fırtına azdı...

Emin Barut