İçimde ağlayan çocuk Şiiri - Murat Şair ...

İçimde bir çocuk var,
her gece sessizce uyanan
Karanlıkla konuşuyor,
ışığı unutmuş gözlerinde.

Adını bile hatırlamıyor artık,
belki bir sokak arasında bırakıldı,
belki bir sevdanın gölgesinde unuttu
kim olduğunu, kim olacağını.

Bir salıncak düşüyor hatırasına,
paslı zincirleri zaman gibi kırık,
rüzgârla sallanıyor boşluğa,
ve o hâlâ orada oturuyormuş gibi

Konuşmuyor kimseyle,
çünkü her kelime yeni bir yara,
gülmüyor kolay kolay,
çünkü her kahkaha eski bir acıyı uyandırıyor

Bir resim yapmıştı çocukken
gökyüzü maviydi, ağaçlar yeşil
Şimdi her şey siyah beyaz,
gül rengi solmuş düşlerin içinde

İçimde bir çocuk var,
sorularla dolu
“Neden sevilmedim ben?
“Neden herkes gitti?
“Neden ellerim hep boş kaldı?

Ben ona sarılamıyorum
Çünkü ben de yarımım,
çünkü büyümek demek,
onu susturmak sanmışım yıllarca.

Ama şimdi
şimdi onun ağladığını duyuyorum geceleri,
duvarlar titriyor sesinden,
ve ben sadece ağlıyorum onunla beraber

İçimde ağlayan o çocuk,
belki de ben değilim artık
Ama ben hâlâ onun gözyaşlarında
kendimi arıyorum...

Yazar Murat şair ✍🏻🌹