iç Savaş Şiiri - Şükrü Topallar

Herkesin bir zaafı, vardır zayıf tarafı.
İnsan kendi kendini bilmezse en kötüsü.
Bizi bizlerden iyi bilen nefis, şeytan var.
İnsanlık tarihinin bu en eski öyküsü.

Çocuk, gençlik, yaşlılık bırakmaz yakamızı.
Çıkarır insanlıktan, bozar fiyakamızı.
Bırakır yarı yolda batırır takamızı.
Nefsinle, şeytan ile olmalısın kavgalı.

Şerefinle, şan ile insan gibi yaşarken,
Çevrende arkadaşın, ailen, dostun varken,
Yoldaş olursan nefis, şeytana düşürürler:
Eşref-i Mahlukattan, Esfel-i Sâfiline.

Habil, Kabil kavgası; kardeşin ilk dalaşı.
Bir,iki hiç bitmiyor insanların savaşı.
Tükenmiyor şeytanla içimizde içsavaş.
Sürer en son nefeste Sekerât-ül Mevt hali.

Haram, helal karışır, günaha sevap derler.
Bir kereden bir şeycik olmaz diye söylerler.
Sonra tövbe edersin, yap teselli ederler.
Terazin dolmuş, taşmış kefen safî, daralı.

Sakın gaflete düşme, daima uyanık ol.
Kitapla, sünnet olsun sana gideceğin yol.
Kov içinden şeytanî duyguları, nurla dol.
Davanda sen davacı, şeytan, nefis davalı.

Şükrü TOPALLAR

21. Aralık.2015 - İzmit