İbret Şiiri - İhsan Baştürk

İbret

Pas tutan demirden
Ani biten ömürden
Sıra sıra kabirden
İbret alıp dururum

Bir nusubet beladan
Her okunan seladan
Gök yüzünden semadan
İbret alıp dururum

Geçip giden zamandan
Yarına kalan amandan
Firavundan hamandan
İbret alıp dururum

Şu beyhude gezenden
İnsan olup azandan
Zayıfı, güçsüzü ezenden
İbret alıp dururum

Cahil alimin bilgisinden
Fani dünyanın cilvesinden
Şeytanın heva hilesinden
İbret alıp dururum

Ak düşmüş başımdan
Bitip giden yaşımdan
Hayalimden düşümden
İbret alıp dururum.