Gitmek,senden ayrı uzak olan her yere.
Ardına bakmadan,aşmak acı mavi denizleri.
Sana tutsak bu yüregi,sökmek yerinden acıtmadan.
Yitmek gözlerinden,agır agır mum misali.
Silmek,tüm hatıralari tek bir kalemde.
Sevmek yeniden korkusuzca,asıl şimdi zor olan.
Ben bütün gemilerimi seninle yaktım,
insan çekip gitmesinide bilmeli,
oysa ağlamayı özlermi hiç gözler,
seninle nereye giderse gitsin bu sevda,
ümitlerim son bulmuyor,
küçücük bir mutluluk olasılığı yüreğimde çırpınıyor.....
Güneşin batışını izlemek vardı seninle İstanbul'da
Kız Kulesi'nin tam karşısında denize vurmuş yakamoz gözlerinde parlarken,
İlkbahar gibisin,her düşen yağmur damlası yüreğimde bir çiçek oluyordu seninle birlikte,
Koklamaya doyamıyor,bir ceylanın su içmesi ürkekliğinde sarılırken belime,
İçimde bir volkan gibi besleyip büyütüyordum aşkını,
Bu çılgın şehir bilmiyordu ki içimdeki volkan patladımı dinlemezdi hiç bir şeyi;
Bembeyaz bir gökyüzü
teninde ayaza vurmuş
küçük bir serçe yalnızlığında...
gözlerinin mavisi,
saçlarının sarısı,
ve tenin kokusunda kayboluyorum
sen anlamazsın bu şiiri,bu satırları
sen göremezsin gözlerinle baksan,
sen hissedemezsin bu sıcaklığı dokunsan,
sen bilemezsin gecenin bir yarısı sayıklamayı
sen sevemezsin bir resmin içindeki gözleri,
sen gidemezsin kalbinin götürdüğü yere,
sana benzetir oldum hiç tanımadığım kadınları
dün birinin peşinden koştum yine sen diye
içimde patlayan volkanların sarsıntısıyla
o sen değil,bendeki sendin sadece,
kalp atışlarımın ritim bozukluğunda
ayrılığın hükmünü giydirdim bedenime,
İstanbul'dan vazgeçiyorum,kalbimin yalın ayak düşlerinde
adımlarımı bir kaplumbağa titizliğinde atıyorum artık hayata,
bir kıvılcım tanesi olup,kendi içimde kavrulmak isterken
uzaklardan bakan gözlerine hasret fenerlerimi yakıyordum,
gecenin içinden yıldızları ellerimle toplamak,
ve saçının her bir teline yıldızlardan boncuklar yapmak,
yarım kalan tüm hayallere bir isyandı,
gökyüzünü kucaklamak istemek,
ayaz gecelerde sıcaklığını hissetmekti,
tüm renklerin bir yanında siyah olduğunu bilmek,
gözyaşlarından denizler yapamayacağını anlamaktı...
ne kadar seversen sev;
Mavi denizlerin dalgaları gibi gözlerin,
sen konuşma binbir kelime kirpiklerin
gecenin karanlığında suskunluğum,
gülüşlerinde gökkuşağı dudakların
saçlarının her bir teli güneşten sarı sevgilim...
Seni resimlerde gördüm ilk kez,
sonra hece hece ezberlettiler adını
............A - ta - türk............
neden Atatürk'tün ve neden benzerin yoktu..?
yavaş yavaş öğrendim neler yaptığını,
içinde büyüyen Türkiye Cumhuriyeti aşkı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!