"Kimsin?" diye sorarsan beni gardaş,
Dertliye dermanım, yolcuya yoldaş,
Dost hasretiyle yanan bir gönüldaş,
Gönüller yapmaya gelen Yunus benim.
Kâh âlemde zerreden bir zerreyim,
Doğarken güneş Gömce dağlarından,
Hareketlenirdi bir anda Lale Sokağı.
Köpek Ateş havlardı açlığından,
Uyanırdı bir anda Lale Sokağı.
Olurdu öğlen, güneş tepede,
Buz gibi havada, sıcacık evlerinde uyurlarken,
Aniden yakaladı gürültülü, korkunç bir deprem.
Yıkıldı ardı ardına binalar, kağıttan kuleler gibi,
Parladı gök, kükredi öfkeyle yerin dibi.
Raylar büküldü, dağlar ayrıldı, yerler yarıldı,
Türk milletinin acısı gözyaşıyla karıldı.
Gözlerin de dili vardır bilir misin?
Kimi sevgi akıtır gözlerinden uzun uzun bakışlarıyla,
Kimi nefret oklarını saplar karşısındakinin gözlerine.
Kimi çaresizliğini fısıldar gözleriyle,
Kimi acılarını yıkar gözlerinden akan yaşlarla.
Kimi büyütür gözlerini daha fazla görmek istermişçesine,
Bir trafik kazası veya maganda kurşunu,
Ölüm anlık sen bozma duruşunu.
Var olmak ile yok olmak arasında ince bir sınır,
Bugün varız yarın yoğuz.
Gördüğün her insan bir gün toprak olacak,
En büyük sevdalar bile son bulacak.
Yeni ağlamış gökyüzü,
Gözyaşlarını toprağa silmiş,
Havadaki toprak kokusu her şeye sinmiş.
Bulutların kara düşünceleri,
Adeta doğanın aklına girmiş.
Güneş, yüzünü dünyadan çevirmiş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!