İbrahim Olmak Şiiri - Rasih Hacıkadiroğlu

Sürünerek puthaneye girsem,

İlk hamlede en büyüğünü devirsem.

Parça parça ezsem,

Küçüğü küçüğe,

Tozu toprağa katsam.

Sonra birini,

Sonra ötekini—

Put kalmayıncaya dek bölsem.

Bekçileri haykırsa kuleye

Kükreyerek gelseler hışımla;

Üşüşseler başıma sopa bıçak,

Sormadan,

Sual etmeden

Doğrasalar bedenimi,

Lime lime etseler yüzümü gözümden,

Ayırsalar kemiği etimden.

Bir ah bile düşürmem yere,

Bir kez iç çekmem.

Eyvallah demem,

Boyun eğmem.

Sessizliğimi kanla yazsam bile,

İnatla susarım.

Adım konulmasa da tarihe,

İbrahim diye bilinmeden.

Hak geldi batıl zail demeden..

--