Ala şafaktı düştük yollara
Kimimiz gündeliğe
Kimimiz demir dövmeye
Kimimiz çocuktuk yüreğimiz ellerimizden büyüktü
Kimimiz soluduk madenlerde sülfürü
Gün doğdu yerin binlerce metre altındaydık
Yalnızlık ;
yanık buğday tende,
Çukurova sıcağında,
Ve çatal yürekte,
bozkır ortasındaki gül kadar nazlıdır.
Senli dünyalardan çok,
Geldin girdin ömrüme bir eşkıya hoyratlığında
Aldın gittin ömrümü bir hırsız arsızlığında
Zaman akıp giderken yalnızlık diyarına
Kaderim kederim oldu yalnızlık yollarında
Bu ayrılık bir hüzün
Kirpik cana hançer olmuş
Zülüf yüze perde olmuş
Ben yarimi görmeyeli
Sözleri bir hançer olmuş
Canım alır murad vermez
Sevgilim;
Doğduk aynı kentte
Kentimizin kıyıları yasak bize
Büyüdük ikimizde;
Kavga ile, sevda ile, düş ile.
Yaşıyoruz ikimizde;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!