Bekleyen sen değildin sensizliğin ortasında,
Buz tutan duygularımdı, aşkın sıfır noktasında.
Yollar karanlık, önümde hüzün var, gönlümde kahır,
Kundaktaki gece, güneşin emzirmediği kara kızıdır.
Hicranım bekliyor, ıssız istasyonların kuzey kanadında,
Ardı ardına duyulan siren sesiydim, bir gurbet havasında.
Duygular içinde renk oluyorum, bazen kırmızı bazen beyaz,
Ciğerlerimde soluyorum seni, ölüme 'Dur.' demek için biraz.
Günler günleri takip ediyor, hasretler özlemleri,
Bir mum daha eriyor karanlıkta, anlaşılmıyor ateşindeki gizemleri.
Rengi atmamış düşlerimi sundum matlaşan geceye,
Aşkın manasını yükledim, adında parlayan iki heceye.
Güneşi görmeyen cümlelerim vardı..yitik sevdama dair,
Sensizliğin saçlarında ağardı hasretimdeki şiir.
Toprağa kavuşanların bedeninde tükenirken zaman,
Işığın damarlarından süzülüyor aşk ile sevdan.
Özledim seni, sevdası kalbine çivilenmiş aşıklar gibi,
Ve yalnızlığın toprağına bastım, vuslatın görünmüyor dibi.
Hayalini süzdüm gözlerimle, firari yüreğime aldırmadan,
Kulağıma ayrılık fısıldıyor sözlerin, başını kaldırmadan.
Buluşuyoruz gözler rıhtımında, sır olmanın sessizliğinde.
Ve ellerin ellerimi tutuyor, kar tanelerinin eşliğinde.
O anda sallamıyor dünyanın ahşap beşiğini zaman,
Konuşmamızı bekliyor sanki, uyanmak için uykusundan.
İyi tanırım geceyi, gözleri kara, yüzü hep asıktır,
Sessizce üstünü örtmekten usanmadığı güneşe aşıktır.
Kapılar kapanmış iken gecenin içinden gelen her sese,
Sen kokulu mektuplar yazdım, güneşin battığı adrese.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!