Hayatım alışılmış yolları pek sevmedi. Liseden ayrıldım ama diplomasız kalmadım; diplomamı açıktan alarak kendi yolumu çizdim. Altı yıl boyunca bir lokantada çalıştım, işin zorlukları ve insanlarla iç içe olmak bana hayata dair çok şey öğretti.
Bu süreçte edebiyata olan merakım büyüdü. Kitaplar, şiirler ve hikayeler bana bir kaçış değil, bir yol gösterici oldu. Her boş anımı sayfalar arasında kaybolarak geçirdim; kelimeler sessiz arkadaşlarım oldu.
Hayatın bana öğrettiği en önemli şey, ne olursa olsun öğrenmeyi ve yazmayı bırakmamak. Belki bir gün kendi şiirlerim başkalarının hayatına dokunacak. Ama şimdilik bildiğim bir şey var: her gün, hayatın sunduğu küçük derslerle dolu ve ben bu dersleri kelimelere dökmeye hazırım
Eserleri
Tükeniş
Yaktım yine bir sigara;
içinde kaybolduğum gözlerinde,
her nefeste biraz daha eriyerek…
Bulmak istemiyorum yolumu;
gece sessiz, yıldızlar solgun,
çektiğim her duman adını fısıldıyor.
Küller avuçlarıma düşüyor,
gözyaşlarımla beraber…
Silmez misin gözyaşlarımı?
Ellerin değse belki diner
kana bulanmış ruhumun çığlığı.
Bir dokunuşun yeter bana,
karanlığın içinden çıkmaya…
Ama yokluğun sarıyor ruhumu;
her nefeste biraz daha eksiliyorum.
Adını haykırsa da dudaklarım,
sana varamadan tükeniyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!