Sen yaramazlıklarıma doyamadığım çocukluğum
Canalmaca oynarken canımı seve seve verdiğim sen
Sen düşen çocukluğumun kanayan dizlerindeki sızı
Bilmecelerimde kimsenin bilemediği sen
Seni güneşli bir salı günü
Sen gittin kurşun sıktım karanlığa
sonra içime döndüm ölümüme
kırılan düşlerimi topladım
sıkıldım
gidecek yerim olsaydı
çıkıp gidecektim
İnsanlara kendini sevdiremedin gitti
sonunda herkes küstü gitti
meğer bir şey yapmamışsın kimse için
bir merhaba demen yetecekti
Bir merhaba deseydin kilometreler ürkecekti
Yaşamsever duygular savar korkuları
daha bi' ısıtır güneş yüzünü
ve yaşamsever yüreğin
tüm yaşama aba olur
kimyasını korur dalından kopan meyve
ve solan çiçekler canını acıtmaz renklerin
Bir boşluk şimdi
tüm varları tehdit eden bir boşluk
Varoluş sancıları
en büyük tehditken varlığa
ve içinde
Bütün sokak isimlerini biliyorum bu şehrin
efsaneleri hiçte korkutmuyor beni
şu perili ev bile
yağmurlu günlerde meskenim
hepsini biliyorum
bir kez daha dokunmak için
Reyhan'la ben sevişirken kıskanan Kız Kulesi
Yazıldı,cilvelendi karşıda Galata'ya
Saklama artık kız değilsin Kız Kulesi
Balıklar bile şahit yaptığın kaçamağa
Kendimi kime anlatsam şaşırıyor
kime kendini anlatsam
şaşıyorum şaşırmalarına
nasıl bel bağlıyorlar
elleriyle uzanamadıklarına
Bugün unutmak bütün bildiklerimi
İnsan nedir vatan nedir yar nedir
Yeni baştan yaratmak düşlerim(le) ve kendimi
Cennet nedir ışık nedir renk nedir
Bugün dağıtmak benim dediğim her şeyi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!