Kadıköy vapurunda;
Hareketli bir melankoliğim
Bugün ben.
Kadıköy vapurunda
Güneş pervasızca vuruyor
Pervazlarından.
Ne hayal kurar
Ne aşk yaşarım
Her şair gibi üç beş satır yazar
Yalanlarımı pazarlarım.
Esvabım deliktir,
kumbaram da yoktur benim.
Çocuktum,bilmiyordum.
Havaya doğru boynum yukarda
Hiçbir zaman korkuyla bakmadım sana.
Her gece pencereden baktığımda
Aynı yerde neden beklerdin ki beni?
Anladım ki ergenlik çağımdan sonra
Bir gece yarısı İstanbul'da
Gecenin bilinmeyen bir saatinde
Tüm düşlerimi sana mecbur bıraktım.
Birbirinden sanaperest hayaller
Onlarda koştular peşinden.
Aslında içimde yıldızları yakmak isterken
Denizi arkama alalı
Bilinmiyordu akşamlarım.
Ben ilk kez kaybolmuştum
İnsanların arasında
Böyle bir sokakta ilk kez yürümüştüm.
Fransız sokağında sarhoş olmuştum ilk kez
Kim bilir;
Belki bizim de temiz denizlerimiz olur.
Belki yaşamak için yeni kelimeler düşünür
İçimizi ısıtmayan yalanlar saklarız
Onların duru olmayan çirkin sularına
Gökyüzüne,karanlıklara,sokağa...
Eylül ayında
Oda da kimse yok
Seste yok
Güzel de yok
Eskiye dair hiçbiri yok
Güzelde hatırlamıyor beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!