İbrahim Balic Şiirleri - Şair İbrahim Balic

Bir şehir ol
Mesela, Şırnak gibi
De ki;
Topraklarımda
Dicle ve Fırat
Kavuşuncaya dek

Ah be çocuk
Unutulur gibi değil o gülüşün
Koca bir dağ oturdu soluğumuza
Leyla deyince artık aşk değil
Biten insanlık gelecek aklımıza…

Ben gülüşüne hayrandım
O da sessizliğime
Ne zamanki
Beraber gülmeye ya da susmaya karar verdik
İşte o an tüm büyü bitti

Seninde beni düşündüğünü
bilmenin sevincini yaşarken

Birbirimizi düşünürken ayrı olmanın
mağlubiyeti var üstümde sevgili

Yolumu gözlemen büyük hata
Sen yüreğinden geçen bir yola ışık ol
Ben aşkı sevgiyi sırtlanıp
Yola koyulmuşum sevgili...

Ben çay olayım
Sen de içime şeker
Hayat ise bir kaşık olsun
Döndürsün başımızı

Mal mülk çalanlar var anladık
Gülüşümden ne istedin
Orta yerinden kestin şah damarımı...

01.03.2017

Anlık gelen ölüm Allah'tan diyecek lafımız yok
Ama insanın neden olduğu
Ağırdan gelen her ölüme sessiz kaldığımız ölçüde
Can bulaşır vicdanımıza o denli katil oluruz...

11.05.2017

Ne yani senin canın hiç mi vakitsiz bir şey çekmedi
Bir avuç can eriğini
Yada acı badem çağlasını mesela
Olacağı yok biliyorum amma
Benim de canım bi güzel seni çekti

Bunca annesiz babasız varken
Anne babasına kötü davrananın
Bunca çocuk sahibi olmaya can atan çift varken
Çocuğuna kötü davrananın yeridir cehennem

Açlıktan ölüyorken insanlar bu çağda