Bana güven demişti
Çok enterasandı
Güvenebilmeyi sorguladım o an
Nasıl güvenebilirdi bir insan
Tüm tabuları yıkılmışken
Tüm tabularını güvendikleri yıkmışken
Hayat bu birader
Çok kez düşeceksin
Hem ağlayacaksın
Hem de kahkaha atacaksın haline
Çok kez diline gelecek
Şu ifade
Tam yirmi yıl su akmış
Ben öyle bakmışım
Yanılmışım,kanmışım
Yaşadığımı ise hayat sanmışım.
Sevmeni beklemiyorum
Sevmeye de bilirsin
Benlik bir durum yok
Seviyorum kendin bilirsin
Ama söyle bana
Söylemiyorsan da belli et
Kalk gidelim Veysel Efendi
Burada işimiz kalmadı artık
Ne seveceğimiz biri
Ne de seven biri kaldı bizi
Ne bakıyorsun gözüme
Gün neden kararır bilir misin?
Güneş gider çünkü
Binlerce ışık yansa da
Yinede bir güneş gibi
Aydınlatamaz dünyayı
Sende öyleydin
Bana hikaye anlatma
Yeni kaçtım gerçeklerden
Zaten sonu belli olmaz hikayelerin
Bana masal anlat
Eski anlattıklarından farklı olsun
Bari bu sefer mutlu bitsin
Nasıl anlatılabilir bilmem ki
Bir insanın başkasına olan sevgisi
Duygusu belli eder,konuşması,bakışı
Belli eder yani
Seven zaten sussa da anlatır
Nasıl sevdiğini
Sanıyordum ki özlemek başka bir şey
Farklı bir duygu aşktan,sevgiden
Bilmiyorum öyle sanıyordum
Ne bileyim işte aşk tatlıysa
Özlem acıydı ben de
Çok farklı düşünürdüm hep onları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!