Tam yirmi yıl su akmış
Ben öyle bakmışım
Yanılmışım,kanmışım
Yaşadığımı ise hayat sanmışım.
Kalk gidelim Veysel Efendi
Burada işimiz kalmadı artık
Ne seveceğimiz biri
Ne de seven biri kaldı bizi
Ne bakıyorsun gözüme
Bana hikaye anlatma
Yeni kaçtım gerçeklerden
Zaten sonu belli olmaz hikayelerin
Bana masal anlat
Eski anlattıklarından farklı olsun
Bari bu sefer mutlu bitsin
Çıktın gittin ya bu kapıdan
Ne ben kapattım onu ne de kendi kapandı
Sanki o da benim gibi
Hâlâ gelmeni bekliyordu
Umudumuzu hiç yitirmedik
Saat gecenin üçü
Hava kapkara
Bu saatlerde bir ağırlık çöker bana
Unutmaya çalıştıklarım gelir aklıma
Silmeye çalıştığım şeyler
Yazılır birden kağıda
Eski fotoğraflar ne güzeldi
Siyah beyaz ama renkli insanlar
Eser kalmadı onlardan
Hepsi birer birer terk etti bizi
Bir daha gelmemek üzere
Aldılar gittiler o samimi gülüşlerini
Geceyi uyumayan birine sormalı
Zamanın nasıl geçtiğini
Oysa zaman gece geçer miydi
Gündüzü sabah yedide uyunan işçiye sormalı
Üç çocuğu ve karısı uyurken
Kolay mı sanıyorsun sen
Bu şiiri öyle yazmayı
Eline kağıt kalem almakla olmuyor
Yaz bakalım aynısından hanımefendi
Bakalım yazabilecek misiniz
Ben bu şiiri sana yazana kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!