Büyüdükçe garipleşiyordum
Hayret ediyordum bazı şeylere
Büyüdükçe küçülüyordum
Veda ediyordum samimi şeylere
Bir misafir gelmişti şehrimize
Buradan bir kızın okul arkadaşıymış
Beraber okumuşlar,onu ziyarete gelmiş
Yolda gördüm onu
Parkta etrafın fotoğrafını çekiyordu
Kar yağarken çocuk gibi eğleniyordu
Zordayım dayı
Dardayım
Memleketimden uzak bir diyardayım
Bilirsin anlatamam kimseye derdimi
Zaten ifade etmekte zorlanırım kendimi
Güldüğüme bakma dayı
Hayat bu birader
Çok kez düşeceksin
Hem ağlayacaksın
Hem de kahkaha atacaksın haline
Çok kez diline gelecek
Şu ifade
Tam yirmi yıl su akmış
Ben öyle bakmışım
Yanılmışım,kanmışım
Yaşadığımı ise hayat sanmışım.
Sevmeni beklemiyorum
Sevmeye de bilirsin
Benlik bir durum yok
Seviyorum kendin bilirsin
Ama söyle bana
Söylemiyorsan da belli et
Kalk gidelim Veysel Efendi
Burada işimiz kalmadı artık
Ne seveceğimiz biri
Ne de seven biri kaldı bizi
Ne bakıyorsun gözüme
Gün neden kararır bilir misin?
Güneş gider çünkü
Binlerce ışık yansa da
Yinede bir güneş gibi
Aydınlatamaz dünyayı
Sende öyleydin
Bana hikaye anlatma
Yeni kaçtım gerçeklerden
Zaten sonu belli olmaz hikayelerin
Bana masal anlat
Eski anlattıklarından farklı olsun
Bari bu sefer mutlu bitsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!