İbrahim Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

İBRAHİM
Çok mana yükledi dünyaya
Fatih, İstanbul’u aldı yetişmedi Roma’ya
Nedir bu insandaki dünya sevdası İbrahim!

Damla damla dolar sanırken alın terini
Fakirin çeşmesinden vurur istediğini
Kime ne diyeyim ben İbrahim!

Ya babadan kalmıştır malı ya dededen
Hakeza fakirin alın terinden
Zengini kendi zanneder ahmak Allah bilmez bunlar İbrahim!

Kimi tapmış mala kimi tapmış paraya
Eskiden fakir değişmezdi huzur dolu evini saraya
Şimdi fakirde fakir değil İbrahim!

Başında takkesi elinde tespih
Kalbini açıp baksan için dolu siyah his
Sonra içim temiz der ya buna ne diyeyim İbrahim!

Yavaş yavaş yaklaşırken menzile
Kılıç, keskin bıçak bağlamışlar dile
Her yaklaştığımda beni yaralan kimdir İbrahim!

Meramım haktır yüzüm hakka dönük
Kimsesizlerin meskeninde ışıklar sönük
Haklıyım sözü herkese tanık sen söyle doğru mu İbrahim!

Merhamet diye direnirken insana
Beni hor görüp bir kenara fırlatana
Üstümdeki gönlü cam sanıp kırana ne diyeyim İbrahim!

Ben ne putum ne cam
İnsanlardan bana miras kaldı hem keder hem gam
Beni kıran neden kırar
Bilmem ki put muyum ben İbrahim!