Huzurun Kutsal Dili Şiiri - Ferhat Çetin

Ben mertliği bırakmayacağım asla
Yüreğinin sesi olmak…
Samyeli bu esecektir elbet rüyalarında
bir melodinin esiri gibiydin bilirim,
şiirlerinde.
Karanlık bir gecenin derin aydınlığına yenik düşerken yine bedenin,
Güneşin hiç açılmayan kapılarında
Şarkılara nağme olur gözlerin,
Ebedi bir geceden o ilk sabaha
Huzurun kutsal dili olurdun...
Kimbilir rüyalarda benim olurdun
neydi o ses bilmiyorum..
yreğimden mi gelirdi ruhumdan mı..
ama huzur vardı estirdigi samyelinde
yüreğime dokunurdu inceden..
adını koyamadım o sesin
ta ötelerden gelen o musikar nefesin...
duyduğun o ses varya,, birtanem
kaderine ortak bir geçmişin fısıltıydı,
samyeli alıp götürsün diye senden,
adını bile bilmediğin bir sahte düştü,
seni yine aldatmıştı,o sahte kalem.