Huzursuz Ölü Şiiri - Talip Sinecikli

Düşün,
Sen bir ölüsün,
Gökyüzünü göremediğini düşün,
Yatırmışlar bir çukura sırtüstü,
Üzerine dizmişler tahtaları,
Baş ucunda bir mermer taş,
Mutlak bir de çam ağacı.
Düşün,
Bir metre yukarıda,
Herkes bir şeylerle uğraşıyor,
Tüm canlılar yaşama telaşında,
Sen orada
Herşeyden habersiz yatıyorsun.
İstasyonda bir tren kalkıyor,
Sevdiğin bir kompartımanın camında,
Hüzünle bakıyor geride bıraktıklarına,
Ve sen ona ne 'dur' diyebiliyorsun
Nede 'güle güle'
Söyle bakalım şimdi
Nasıl huzurla yatabilirsin