Huzuriyet Şiiri - Erdal Ebem

Yatmakta ruhum yârin sinesinde
Öylesine sessiz ve suskun,
Sevgi dolu tik taklar arasında,
Fısıldamakta huzur.

Kendine gelmekte her bir zerrem,
Susmak ve dinlemek,
Susmak ve duyabilmek,
Hissedebilmek ruhun tufanları arasındaki o sesi,
Ve tabiki…
Yaşayabilmek zamanın güzelliğini..

Geçen zamanı sormaktayım kendime,
Dakika mı, saat mi, bilmem sene mi?
Sanki yılların birikintisi akıp gitmekte,
Bir ruhtan bir ruha,

Alıkonulmuş mahrem duygularım varmışçasına,
Tarifsiz bir esinti depreşmekte içimde,
Huzur içinde huzur,
Özlem içinde özlem
Hasret içinde hasret
Velhasıl;
Hayat içinde hayat.

Alışılmış mahkumiyet halimden uzaklarda,
Yeni kâbuslarla tahammül sınırımı zorlamaktan
Kokmaktayım,

Adına ne desem bilemedim,
Yüreğimden akan şelalenin coşkunluğu,
Serinletse de her bir hücremi,
Yeniden sevmek mi?
Bilemedim..

Sahi huzur ne?

Aşık firgatli
27.04.2017