Huzura bir ad koyalım.. Şiiri - Erkan İnce

Çatısı kiremit,
Duvarı zaman kokan,
Bir köy evi düşün.
Avlusunda yasemin,
Penceresinde gün batımı bekler.
Bir minderin sessizliğine, Yaslanmış gövdemiz,
Rüzgârdan öğrenir telaşsızlığı.

Çay demlenir soba üstünde,
Çatlamış duvardaki saat bile,
Acele etmez artık.
Bir horoz ötse uzaktan,
Adını hatırlarız çocukluğumuzun.
Belki esenlik,
Belki anne sesi gibi bir şey.

Gel,
Bu evin eşiğinde duralım,
Bir menekşeye soralım.
Ve huzura bir ad koyalım.
Hiç kimsenin,
Bozmayacağı kadar,
Eski ve yeni.