Huzur Evi Şiiri - Selcuk Arısoy

Pencere kenarına oturmuş,
Yılların verdiği yorgunluğun resmi gözlerle,
Bakarken hasretle yollara...
Sadece, arada sırada yoklanmak,
Ve koklamaktır sevdiklerimi, yaşatan yaşlı kalbimi.

Hüzün akarken yanaklarımdan,
Düğüm düğüm olmuşken anılar,
Ve beslemezken geleceğe dair umutlar, hayaller...
Sevdiklerimin bakışında bulurum hayatı ya da ölümü.

Usulca ayrılıştır ölüm benim için,
Bazen temennidir.
Koca bir ömrün, yaşanmışlığın sonu,
Hesabın başlangıcıdır.