Yanında huzur bulduğun kişiyle değil,
Yokluğunda da yüreğine sükûnet verenle yürü.
Gözlerini kapadığında,
Sesini duymasan da, varlığını hissedebildiğinle kal.
Çünkü gerçek huzur,
Yan yana oturmakta değil,
Kalpten kalbe köprü kurmakta gizlidir.
Bir insan vardır,
Dokunmadığında bile sana dokunur,
Uzakta olsa da,
İçinde bir bahar açtırır.
İşte onunla ol…
Yokluğunda bile seni tamamlayanla,
Sessizliğinde bile huzur fısıldayanla.
Kayıt Tarihi : 1.9.2025 19:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir kadın vardı; Dersim’in dağlarından esen rüzgâr gibi hırçın, Munzur’un suyundan akan berraklık gibi temiz… Hayatında pek çok insan tanımıştı. Kimi yanında olduğunda huzur verirdi, ama o huzur yan yana oturunca biter, gözler kapanınca dağılırdı. Sonra birini tanıdı… Onunla aynı masada oturmuyordu, aynı yolda yürümüyorlardı belki, ama her yokluğunda kalbine bir dinginlik bırakıyordu. Telefonu çaldığında kalbi çırpınmıyordu artık, çünkü o insanın sesi zaten içinde yaşıyordu. İşte o an anladı: Gerçek huzur, yanında olduğunda değil, yanında olmadığında da seni rahat bırakan, seni tamamlayan insandadır. Ve kendine söz verdi: “Ben, yanımda değilken bile huzur verebilen insanla yol yürüyeceğim. Çünkü asıl sevgi, asıl güven budur.”
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!