Kaçınma ya da unutmaya çalışma travmanın etkilerini azaltmıyor. Yaşıyorum, ne kadar acı varsa! Sabahla başlıyor ve gün ortasında dozajını artırark akşam kasvetine dönüşüyor. Geceler ise kabullenmediğim tek hayat gerçeği! Her şey karanlik ve de korkunç! Bu yüzden sevmiyorum yaşamayı! Bu yüzden sevmedim, senden ayrılmayı!
H. Hüseyin Arslan – 16.02.2020
Belki de yıkılacağım bir gün aniden
Ve bir daha görmeyecek o gözler beni beklerken!
Acı çekmek ise yıkımdır
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta