Hüzünlü Bir Türkü Oldun

Hüzünlü bir türkü oldun düşmedin dilimden
Hayalin hiç ama hiç gitmedi gözlerimin önünden
Meğer seviyormuş bu yufka yürek seni çok ezelden
Sen bana hatırasın uzun ve sıkıntılı gecelerden

Aşık olanlar ile alay ediyordum çok eskiden
Şaşırdım kaldım ne yapacağımı bilemiyorum öfkemden
Bir hırçın ses diyor ki bana yüreğimin derinliğinden
Vazgeç zira sevmemişti seni ve sevmeyecek de canı gönülden

Boynum büküldü gelincik misali ağladım derinden
Yetim ve ezilmiş biriydim sen de vurdun ta can evimden
Mis kokular gelmez oldu artık bahçemdeki güllerden
Uykularım kaçtı korkar oldum meçhul geleceğimden

Sevmek insanı bazen derbeder eder bazen de yaşatırmış yeniden
Ben hiçbir fayda görmedim bu karşılıksız sevgiden
Bazen haşin bir bakış oluyorsun yaralıyorsun beni ciğerimden
Bazen de çekilmez oluyorsun çıkarıp atmak istiyorum düşüncelerimden

Çok narin ve nazenin çiçektin koparmadım dalından
Kıskanıyordum seni aniden esen bahar rüzgarından
Korkuyordum sana nazar değer diye kem gözlerden
Ne kadar da yanılmışım Henüz anladım bana bu yaptıklarından

İhmal etmedim hiçbir zaman seni yaptığım dualardan
Hep seni diledim seher vaktinde yüce Allah tan
Tükendi gözyaşım artık çıldıracağım sana olan aşkımdan
Senin için kovuldum büyük zatların dergahlarından
22/12/2004