Hüzündesin Leyla Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Her yokuşta can verdim,her canım bir basamak,
Sevdanı yüksünmeden, yokuşlarda taşımak,
Bakışların ölmekse, gözyaşındır yaşamak,
Emanet gülüşünün, arkasındayım Leyla.

Her masalda ağlarım, kız murada ermezse,
Bu ayrılık biter mi, ömür boyu sürmezse,
Üzülme hiç olur mu, sevdam kabul görmezse,
En hisli duaların, korkusundayım Leyla.

Her kederde baştasın, hep hüzündesin ey yar,
Karıştım toprağına, son sözümdür son ikrar,
Sana olan bu sevda, yetmiş cüz yedi tekrar,
Yaşanmış bir hüsranın, şarkısındayım Leyla.

Hüzün gölü içinde, yüzer sakar mekeler,
Bir sende takılırım, dilim seni kekeler,
Koyu mavi gecemde, parlar beyaz lekeler,
Lacivert gözlerinin, kir pasındayım Leyla.

Bir saçının teline, verilmez mi gül feda,
Üzdüm diye kulumu, gücenmez mi el Hüda ,
Bana düşen gitmektir, sana artık elveda,
Ayrılık treninin, fırkasındayım Leyla.

Kahıroğlan açarken, sonbaharda güllerim,
Allah dedikten sonra, seni ansın dillerim,
Ömür denen iklimde, biterken Eylüllerim,
Bense hâlâ takvimde Bir kasımdayım Leyla.