Kaybolmuş özlem Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Hüzün yağmurları düşerken,
Kırık dökük kalbime,
Her damla, bir anı,
Bir sevdanın gölgesinde saklı.

Gök, gri bir örtü gibi,
Üzerimde ağır bir sessizlik,
Rüzgar, fısıldar eski şarkıları,
Kaybolmuş hayallerin peşinden.

Sokaklar, ıslak ve yalnız,
Her köşe, bir hatıra,
Yalnızlığın kollarında,
Kaybolmuş bir gülüş, bir özlem.

Yağmur, düşerken toprağa,
Bir hüzün, bir rahmet,
Kırık dökük umutları,
Canlandırır belki bir gün.

Gözlerimde biriken yaşlar,
Birikirken, düşer toprağa,
Her biri bir hikaye,
Bir sevdanın sonbaharı.

Hüzün yağmurları,
Yüreğime dokunan,
Bir melodi, bir rüzgar,
Ve yeniden doğuşun habercisi.