Hüzün tepesi Şiiri - Ali Uğurlu

Gözüm açtığımda seni görürüm.
Senda beni özlersin bunu bilirim.
Sisten kaybolduğunda üzülürüm.
Çık artık ortaya hüzün tepesi.

Beni dinleyen yalnız sen varsın.
Encamınla bedenim sararsın.
Benimle güler benimle ağlarsın.
Sırdaşımsın sen hüzün tepesi.

Diyeceklerim var bak dinle.
Gam keder getirdim yüreğimle.
Yoruldum altında bedenimle.
Dinlendir beni hüzün tepesi.

Anlatırım derdimi dağına taşına.
Dinlersin beni gitmesede hoşuna.
Uğramaktan korkarım senin hışmına.
Kızma ne olur hüzün tepesi.

Ben bilirim senin değerini.
Bulamadım dünyada benzerini.
Yaparsın sen yine gereğini.
Rahatlat beni hüzün tepesi.

Bak ben sensiz yapamıyorum.
Gönlüme neşe katamıyorum.
Senden başkasına anlatamıyorum.
Başlayayımmı artık hüzün tepesi.

Biri var bu hayattan bezdiriyor beni.
Seyyah yapıp çöllerde gezdiriyor beni.
Dertler denizinde yüzdürüyor beni.
Al bani sandalına hüzün tepesi.

Şakılardan şiirlerden zevk almaz oldum.
Neşeyi sefayı ömrümden kovdum.
Dertler deryasına ben yalnız daldım.
Yunusum ol benim hüzün tepesi.

Bedenimi sarmış bir garip acı.
Sebebini anlamaz olmuş otacı.
Sevdiklerimde benden davacı.
Avukatım ol benim hüzün tepesi.

Yıldızlar göz kırpıp güler halime.
Kalırmı dersin dünya zalime?
Çare bulunurmu acep kalbime?
İlacım ol benim hüzün tepesi.

Yapraklar döküldü bak esiyor rüzgar.
Orya gidipte hesap vermeyenmi var.
Ben sevda olayım sende simsar.
Satma beni ne olur hüzün tepesi.

Yanılmıyor beni sezgilerim.
Netleşti alnımdaki çizgilerim.
Baharım bitti kışımda giderim.
Gönder beni hadi hüzün tepesi.

Hrkes davetli benim düğünüme.
Şakit olsun dostlar güldüğüme.
İnansınlar artık öldüğüme.
Hoşça kal artık hüzün tepesi.