Hüzün Rüzgarı Şiiri - Mustafa Doğan 4

HÜZÜN RÜZGARI

Bir hüzün rüzgarı eser şu gönlümde,
Mazide ki o anılarım şimdi gelir dile,
Sevda tohumunu gömdüm bu kalbime,
Mühür vurdum, gidince sen gönlüme.
-
Seninle tek bir anı bile unutamadım,
Saçının her bir telini bile hatırlarım,
O gözlerinin rengini ölsem unutamam,
Sensiz,kalabalıklar da yalnız kaldım.
-
Benim için yoktu, olamazdı senin eşin,
Melek bile diyemezdim vardı onun eşi,
Sen bana sanki gökten gönderilmiştin,
Benim sana sevgim,o aşktan da öteydi.
-
Seni görünce ölmüştüm sanki dirildim,
Mazimle atimin yerleri sanki değişti,
Hiç yaşamamış,yeni doğmuştum sanki,
Ölmüştüm,dirilmek meğer seninleymiş.