Ey yüz güldürmeyen hüzün lâlesi!
Ben sana koştukça, sen kaçıyorsun.
Düşmesin dedim aşkın son kalesi,
Ben otağ kurdukça, sen göçüyorsun,
Bin derdim var, bir de sen açıyorsun.
Nasıl yaşıyorsun böyle ah ile,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var