Hüzün Değmesin Yüreğine

Hüzün değmesin yüreğine,
Kendini iyi hissettiren şeyleri yap,
Çiçeklerle konuş mesela,
Dertleş onlarla,
Renklerinin sebebini öğren,
Özgürce dağılmalarını sorgula kırlarda,
Yağmuru sor onlara,
Bilmezler ya,
Kışı anlat sevdayla,
Kar tanelerinin saflığını,
Beyazlığını...
Soğukluğunu,
Avucuna düştüğünde ki hislerini anlat...
Muhabbet kuşlarını özgür bırak mesela,
Mahpusluğu sorgula,
Onlar da konuşmalı doğayla,
Dağlarda yürü doyasıya,
Aklına gelirse bir hikaye,
İlk gördüğün ağaca anlat,
Sakın ha yaşını sorma,
Yaşadıklarını yaprakları anlatsın,
Bir ağaç binlercesine can verir ya,
Sana da umut olan bir teselliyle yaklaşsın...
Kafan mı bozuk bugün?
Bir sigara yak,
Bırak dumanı çok olsun,
Belki de özenir pamuk yapılı bulutlara,
Alır götürür dertlerini rüzgarla,
Güneşle konuş,
Bırak deli desinler, dalga geçsinler,
Aşkı tatmayan yürekler,
Verdiği yükü nereden bilsinler?
Zaman ne getirir bilinmez,
İyi hisset her daim, çok bekleme,
Gün günü tutmaz, ne kadar da güneş tanıdık olsa,
Beş parmağın beşi bir mi,
Düşünsene hepsi senin...
Her mevsim mesela,
Ayrı bir güzellikte değil mi?
Kendini iyi anla,
İyi oku kalbinden geçenleri,
İyi gel insanlara,
Hüznü herkes tanır da,
Gülmeyi çok az insan becerir,
Bilmelisin ki;
Gülümsemek,
Kendini sevmeyi gerektirir...