Hüzün Artıkları Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Gün gelir hislerinde, kaybolursa düşlerim...
Olur ya gücün yetmez, duyulmazsa seslerim.
Yarım kalan gülüşünü, ben avutur beslerim,
Hüzünlerden artarsa, bana getir olur mu?

Alacağım var yardan, ödesin borçlarını,
Yıkmaya ramak kaldı, sevdamın burçlarını,
Gördüğünde ilk beni, kıvırcık saçlarını,
Benim sevdiğim gibi, yana getir olur mu?

Ben ayırdım gözlerinden, sana düşen gamları,
Beklerken köşelerde, ışıksız o camları,
Unutmak istesem de, ışıksız akşamları,
Gözlerine bakarken, güne getir olur mu?

Yetim kalmış kuşları, döndürüp semahına,
Sevmeyi deneseydin, girmeden günahıma,
Senin bir tebessümün, değmez mi bin ahına,
Kurumuş şu kalbimi, cana getir olur mu?

Sevilmemek çok zormuş, sevmeyi isteyip te,
Bende bir divaneyim, layık değilim pekte,
Bekliyor olacağım, seni aynı yürekte,
Çekinmeden kendini, gene getir olur mu?

Şimdi kalbim yağmurda, küflenmiştir hep dışı,
Derelerde boğuldum, geçirip te kar kışı,
Çalınırken radyoda, ikimizin şarkısı,
Kara gözlüm çalarken, sona getir olur mu?

Bak bir daha vururlar, elle vurduklarını,
Kimse görmez kalbinin, derin yırtıklarını,
İşlenmemiş suçların, hüzün artıklarını,
Yaralanmış ruhundan, tene getir olur mu?

Yağmurda iz sürerim, haber yok izlerinden,
Sevda çetin sınavdır, can sorar dizlerinden,
Süzülsün tek göz yaşım, boğulmuş gözlerinden,
Beni bırak sevdiğim, seni getir olur mu?

Suç değil mi sevdiğim, başkasına hep körsem?
Mukaddes hatıranı, alıp yüzüme sürsem,
Elası gözlerinin, kızdığını görürsem,
Siyahtan daha koyu, tona getir olur mu?

Sevmek karlı bir dağdır, boranlarda oluyor,
Aşk-ı hüsran kalbimi, yoranlarda oluyor,
Kahıroğlan nerde diye, soranlarda oluyor,
Bırakma oralarda, beni getir olur mu?
Son isteğim odur ki, beni getir olur mu?