Hüzün Akşam Alevi Şiiri - Yunus Yakup

Aşk göremedim ne renkti.Ne de hızlı geçti önümüzden.
Birbirimizede dönemedik yüzümüzü
Dönemedim zaman yetmedi
Zor sınavın yanlış şıkkıyla bakıştık
Eski kitapların en anlamlı sözcüğünde bulunan o filozof
Hangi bankta unutuldu. Öğrenemedik
Öğrenemedik
Yüzümüzün hangi kıvrımında saklıyız.

Küçük kıyı teknelerini boyadı buluşmalarımız
Yalpalayan derinliğin hemen kenarında
Korkumuz zaman yerli yersiz
Sigaramızı yaktı kahvemizi yudumladı
Ruhumuz ağırlaştı

Bir şehri boydan boya geçtik
Geçtikte bir şehri ayak bileklerimizden tutundu
İçtik zil zurna içtik kalbimizin üstünde
Şu benim fenerim bu senin denizin o bizim martımız
Fırıl fırıl döndü başımızın üstünde

Gülleri sevmeyi de denemedik değil
Akşamı üzdük dokunulmaz artık hüznümüze
Göz yaşlarımızdan çiy döktük bilirsin bu acıyı
Tunç kılıçlarla isyanımız tükendi
Kapladı her yanımızı kanadık
Dönemedik birbirimize yüzümüzü
Yüzümüzün hangi kıvrımında saklıyız