Hüznün rengi, bir gökyüzü düşümde,
Mekâna yansıyan bir dem fırça...
Ufuk tüm kızıllığıyla, sensiz üzerime doğru batıyor,
Korkuyorum ki; hayallerimi baltalayacak!
Yüreğime sensizlik iniyor ki; neredeyse fışkıracak kalbim,
Sitemler hayata, kadere ya da kendime fark eder mi?
Yaramaz bir çocuk zaman, bir o kadar da hızlı,
Ömür biterken, kuytularda bulanıyorum sensizliğinle...
Kim bilebilir vicdanımın tılsımını?
Neredeyse koparıp alacak, ruhumu...
Yağmur yağıyor mu? İzleyebiliyor musun?
Gökkuşağı renkleriyle kandırıyor mu? Seni...
Nereye bakarsam, yine her yerde sen; bir tek sen varsın,
İşte bak;
Yine düşlerimde tüm tatlılığıyla hüznün sıcacık rengi...
Kayseri, 15.05.2010
Muhammet Yasin PekerKayıt Tarihi : 6.8.2011 08:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!