hüznüm;
sessizliğin içinde,
sensizliğin derinliğinde,
karanlığın kıvamını
tutturuyordu....
hüznüm...
tutturduğu kıvamı;
gözlerimin bebeğine,
gönül çıkmazlarının köşelerine
sürüyordu....
hüznüm;
kah...baharımın ortasında,
kah..yazlarımın başında,
ömrümü
güze döndürüyordu....
hüznüm;
kıvamını bozacak,
karanlığını yaracak
güneşinin
doğmasını bekliyordu....
24.09.2012 Yalova
Fikret TurhanKayıt Tarihi : 24.9.2012 21:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!