Hüzün devriye atar, pencere önlerinde
Sevgiler köşe bucak kaçar apansız red'ten
Aşk bir oyun sahnesi, başlar yaz günlerinde
Yaz biter figüranlar; çekip giderler setten
Zaman umarsız geçer, aşk geriye ket vurur
İnsan kalpsizdir sanki, sade kemikten etten
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



