Hüzne inkâr Şiiri - Melike Cakmak

Hayatın gizli korsanlarının kılıcıyla kuşanıyor ,
Renklerini bir kınıya sığdırıyor, gökkuşakları.
Üzerinde yürüdüğümüz renkler gözlerimizi sararken ,
Aydınlığın izleri tüketiliyor .
Işık ve güneş inkâr ediliyor,
Renkli kuşaklara aşk sunuyor insan.
Güneş buluşurken damlaların kırıcılığı ila
Hüznün sıcak renklerine bulanıyor hayat.
İnsan, renklerle beslenip hüznü inkâr eden.
Ve insana rağmen, yanmak için dört dönen Dünya
Huzuruna teslim ediyor kendini kuraklığın.
Kuruyan her dal, her çiçek ,her hayat
dalgaların dağınık yansımasından sıyrılan.
Renklerden uzak dursa gerek
Korsanların su altı hengamelerine bulanmadan .

Şiir üzerine küçük bir dipnot (kendime):

Şiirlerime , büyük düşünürlerin yaptığı gibi " düşünce kabızlığı yaşatamam "
Halka açık değildir
Serseri bir salaşlık taşımıyor , hitabı az olanadır
En büyük okurum " kendim"

Tek güzergah kendimedir !