Huu Şiiri - Özlem Saba

Duygularımızın da hissedilmeye ihtiyacı var

En korkulanının bile

Anlaşılmaya ve kabullenilmeye

Zira duygunun ve empatinin intiharı çağında

İnsanoğlundan bunlar sinsice alındığı için dünya bu halde değil mi

Tüm dünya savaşları aslında içsel/kişisel savaşlar yüzünde meydana gelmiyor mu

Hayat biz korkularımızdan kaçtığımız, yüzleşmekten, hissetmekten dahi korktuğumuz için daha korkunç bir vaziyette üzerimize çullanmıyor mu

Bastırılmış her duygu sonradan bir canavar gibi içimizi hunharca kemiriyor mu

Uzlaşmak gerek
Kabullenmek gerek

Sevgi ve anlayışla ait olduğu zamanda yaşanıp, olay ve anılarıyla geçmişe teslim edip yola devam etmek gerek

Yoksa bir ceset gibi bedeni, vahşi bir hayvan gibi ruhu sürüklemekten başka bir şey geçmeyecek elimize dünya denilen şu sanal alemde

Sonra 'biz olduk' diyene kadar yeniden bürünüp ete kemiğe, tekrar tekrar aynı işkence

Oysa ruh özgürlük ister
Her an beden denilen şu kafesten azad olmak ister
Onunla sınırlandırılmaktan haya eder
Acı çeker

Ve aslında İnsan olmak demek
Tüm bunlardan ziyade
Kendi kendinin efendisi olabilen, tek canlı demek

Özlem SABA