Zamanın kıyısından geçip de, el sallayabilmek geçmişe,
Sıyrılabilmek mekândan ve tepkisiz kalabilmek öylece;
Sanki bir ölü gibi,
İşte o an idrakin doruğa ulaştığı,
hayalle gerçeğin birbirine karıştığı,
maddeyle mananın yarıştığı andır.
O an ayrılık, o an vuslattır,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta