Hüsran! Şiiri - Yaşar Kılıç

Öyle zor ki ayrılık, inan hüsran sonunda...
El elden dost insandan, çekildi mi gidiyor!
Düşlerim sönmüştü, şu ayrılığın yolunda...
Zamansa bir su gibi, akıp akıp gidiyor!

O gençlik yıllarımın, deli kanlı çağında...
En güzel yıllarımın, umutları sönüyor!
Güller yetiştirdim ben, tomurcuklar dalında...
Hazan çiçeği sanki, el değmeden soluyor!

Hayaliyle şimdi o,burdan da çok uzakta...
Aklıma hep düşünce, o da beni biliyor!
Bir gün yol kenarında, bir günde gezdik kırda...
O günler gözlerime, girip çıkıp gidiyor!

Bende kalan hatıra, satırlar arasında...
Çekilince kalbime, yüreğim burkuluyor!
Özlemini kavurdum, şu gönül yarasında...
Sayfalar gel diyor da, benliğim yıkılıyor!

Kem gözleri karartır, bakmaya kıyamazdım...
Açsın benim o gülüm, hiç solmasın dalında!
Ayrı düşse sevenler, hiç de umursamazdım...
O duyguyu taşırım, yıllardır ben yanımda!

Vefasızın birine, yar yar diye koşunca...
Onurlu gururumu, kırıp kırıp gidiyor!
Hasretimi yazdım ben,sokak sokak taşına...
Mevsimler tez değişti, yıllar uçup gidiyor!

Parçalı Bulutlu Şiirler