Hüsran Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Ne.

Gecenin bir ayazında
Beklediğim istasyonun
Harabelerine sığınıp
Buz bağlayan düşlerim çözülsün diye
Sıcak hayallere daldım.

Kapıları bir bir kapattım sonsuzluğa.
Yıkılmak üzere olan
Bir viranenin enkazında
Sende kalma istedim.

Umutsuzluğa açılan kapının eşiğinden
Geçme istedim.

Görüyorum ki
Kıyısındayız sandığım okyanusta
Köpek balıklarından kurtulduk diye sevinirken
Dev dalgalara yenik düşen
Gemilerin batağına saplanmışız.

Uğursuzlukları koynuma doldurup,
Günahlarımla ayrılırken buralardan
Uzun ve özlem dolu gecelerde
Yalnız olma, yalnız kalma
Gökte gördüğün her yıldıza
Dalıp dalıp bakakalırsın diye
Anılarımızı emanet ettim.

Gördüğüm düş
Başladığım gibi bitmedi.
Ne teselli eder şimdi?
Hangi bahanelere sığınabilirim
Bu günahkâr, kirli dünyada?..

Çırpındıkça kayalara çarptım.
Kızıla boyandı gökyüzüm.
Ruhumdan, bedenimden parçalar bıraktım.

Masmavi bir dünya düşlerken
Dipsiz kuyularda karanlığa gömüldüm.

Şimdi
Ne teselli edebilir?
Sevgi mi?
Aşk mı?
Vefa mı?
Ne…

ADG