Hüseyinim (şehir hayatı )

HÜSEYİNİM (Şehir hayatı)
Hüseyinim şehir hayatı sanki bir keşmekeş
Sabah erkenden yola düşer herkes
Ruhun daralır bazen alırsın zor nefes
Buralarda hayat zor be Hüseyinim

Her yer araba dolu trafik bir çile
Kimsenin sabrı yok bir saniye bile
Kafanı çevirip yan baksan küfürler düşüyor dile
İnsanın içi daralıyor be Hüseyinim

Millet artık uzaklaşır oldu birbirinden
Hal hatır uzaktan sorulur oldu dünden
Geçmişi aramayız inşallah bugünden
Eski günleri mumla arar olduk be Hüseyinim

Çocuklar dersen onlara hayat yeni başlıyor
Dershane ders derken üniversite kovalıyor
Hayatın zorluğunu daha yeni anlıyor
Bu stres çekilmiyor be Hüseyinim

Yağmur kar yağarsa o ayrı bir dert
Anlayana rahmet anlamayana afet
Her ikisini verene de sen yinede şükret
Bir avuç toprağa hasret kaldık be Hüseyinim

Herkes bir lokma ekmek getirmek derdinde
Sabah erkenden çıkar geç döner evine
Herkesin geçim derdi çökmüş üzerine
Ay sonunu getirmek zor be Hüseyinim

İnsanlar dönmüş sanki birer makineye
Saygı sevgisi kalmamış kimsenin kimseye
Millet barut fıçısı sabrı yok hiçbir şeye
Yine de hayat köyde be Hüseyinim

Bizi sorarsan şükürler olsun halimize
Koca şehrin içinde yaşıyoruz biz bize
Yaş biraz ilerleyince ağrılar vuruyor dize
Bizde buralara alışmaya çalışıyoruz be Hüseyinim

Buralar böyle Hüseyinim hayat mesgalesi işte böyle
Bugün yarın deken yaşıyoruz köye dönüş hayaliyle
Beni mektupsuz koyma ara sıra mektup yolla yine
Beni mektupsuz koyma be Hüseyinim

Mustafa Aksu...